Beni Bırakma (#2) - Tahereh Mafi Kitap Yorumu
By Kitapların Senfonisi (Büşra) - Temmuz 20, 2014
TANITIM
Kitabın adı: Beni BırakmaYazar: Tahereh MafiTürü: DistopyaYayın evi: Dex YayınlarıTik tak tik takSavaş. Başlamak. Üzere.Juliette, sonunda Omega Noktası'na ulaştı. Onu seven ve özel yetenekleri olan insanların yasadığı, yeraltı direnişinin merkezine.Yeniden Kuruluş'tan ve silah olarak kullanılmanın verdiği acıdan kaçmayı başarmıştı. Artık Adam'ı sevmekte özgürdü. Ama ölümcül dokunuştan asla kurtulamayacaktı; düşündüğünden de çok onu isteyen Warner'dan da. Bana Dokunma ile başlayan nefes kesici serinin bu bölümünde, Juliette yaşamını değiştirecek kararı vermek zorunda. Asıl istediği ile olması gereken arasında bir seçim yapmalı ve sonucun tüm yaşamını değiştireceğini unutmamalı.Kalbi ve Adam'ın yaşamı arasında korkunç bir seçim Juliette'i bekliyor.
YORUM
Şimdiden söyleyeyim, özellikle distopya severler, henüz kitabı okumadıysanız çok şey kaçırıyorsunuz!
Kitaptan ne şekilde nasıl bahsetsem bilemiyorum, şuan kafamdakileri kelimelere dökmekte zorlanıyorum... Ah şu bizi iki karakter arasında bırakan yazarlar! Warner... Adam... oof of... Yazara en uyuz olduğum kısmı burasıydı sanırım... Juliette'in bile kafası karışıyorken biz ne yapalım yani? :((( O nasıl bir sondu heleee? Üçüncü kitabın çevrilmesini nasıl bekleyeceğimi bilmiyorum.
İlk kitabın yorumunda da yazmıştım, Warner'ın kötü biri olmadığını biliyordum. Bu kitapta bunu daha iyi anlıyorsunuz. Yani tabii yine de huylu huyundan vazgeçmez deyimini göz önünde bulundurun derim. :D
Bana Dokunma'da Warner ve Adam'ın Juliette'e dokunabilmelerinin nedeninin ona olan aşklarından olduğunu düşünmüştüm. Ama öyle değilmiş. Bu kitapta onun cevabını net bir şekilde öğreneceksiniz.
Gel gelelim konuya, heyecan Bana Dokunma'nın bittiği yerden aynen devam ediyor. Bu kitap biraz kalp kırıklarıyla dolu. Yani okuyan herkes Adam'ın haline ciddi anlamda üzülecektir. Ve Warner...onun hakkında da fikrinizin değişeceğine eminim.
Omega Noktası ile Yeniden Kuruluş arasında savaş başlamak üzere ve her iki taraf da hazırlıklarını iyi bir şekilde yapıyorlar. Bir tarafta silahlarla donatılmış askerler, bir tarafta özel güçleri olan insanlar. Bir de Juliette'in yaptıkları. -_-
Warner'ın babasının gelmesiyle olaylar da iyice karışıyor. Warner'ın Juliette'e olan aşkı apayrı bir olay zaten. Her şey Juliette'in kendisini suçlaması da çok sinir bozucuydu. Duyduğuma göre üçüncü kitapta bayağı dişli biri oluyormuş. Umarım Dex beni çok fazla bekletmez. Şimdiden sabırsızlanıyorum!
PUAN
ALINTILAR
Yalnızlık tuhaf şey. Sezdirmeden yanınıza sokuluyor, sessiz ve kımıltısız, karanlıkta yanınıza oturup uyurken saçınızı okşuyor. Kemiklerinize sarılıp bedeninizi neredeyse nefesiniz kesilecek kadar sıkıyor. Hep yanınızdadır; elinizi ancak doğrulmaya çalıştığınızda sizi aşağı çekmek için tutar.
Gülümsediğini görüyorum.
Gamzeleri var.
Tartışmasız, gördüğüm en güzel şey.
Eskide kalmış bir duyguyu anımsamaya başlıyorum.
Ümit.
Ümit; bir damla bal, baharda açan bir lale tarlası gibi. Taze bir yağmur, fısıldanan bir yemin, bulutsuz bir gök, bir cümlenin sonunda mükemmel bir noktalama işareti.
Ve bu dünyada dibe batmama engel olan tek şey.
"Kitaplar," diyor, "kolayca yok edilir. Fakat sözcükler insanlar onları anımsadığı sürece yaşar."
"İsmimi söylemen hoşuma gidiyor aşkım," diyor. "Sebebini bilmesem de."
"Adın Warner değil," diye çıkışıyorum. "Adın Aaron."
Şimdi gülümsemesi iyice yayvanlaşıyor. "Tanrım, bu çok hoş,"
"Adın mı?"
"Sadece sen söylediğinde."
"Aaron mı? Warner mı?"
Gözleri kapanıyor. Başını geriye atıp duvara yaslanıyor. Gamzeleri beliriyor.
"Lütfen bunu yaptım diye vurma beni," diyor.
Ve beni öpüyor.
Yalnızlık tuhaf şey. Sezdirmeden yanınıza sokuluyor, sessiz ve kımıltısız, karanlıkta yanınıza oturup uyurken saçınızı okşuyor. Kemiklerinize sarılıp bedeninizi neredeyse nefesiniz kesilecek kadar sıkıyor. Hep yanınızdadır; elinizi ancak doğrulmaya çalıştığınızda sizi aşağı çekmek için tutar.
Gülümsediğini görüyorum.
Gamzeleri var.
Tartışmasız, gördüğüm en güzel şey.
Eskide kalmış bir duyguyu anımsamaya başlıyorum.
Ümit.
Ümit; bir damla bal, baharda açan bir lale tarlası gibi. Taze bir yağmur, fısıldanan bir yemin, bulutsuz bir gök, bir cümlenin sonunda mükemmel bir noktalama işareti.
Ve bu dünyada dibe batmama engel olan tek şey.
"Kitaplar," diyor, "kolayca yok edilir. Fakat sözcükler insanlar onları anımsadığı sürece yaşar."
"İsmimi söylemen hoşuma gidiyor aşkım," diyor. "Sebebini bilmesem de."
"Adın Warner değil," diye çıkışıyorum. "Adın Aaron."
Şimdi gülümsemesi iyice yayvanlaşıyor. "Tanrım, bu çok hoş,"
"Adın mı?"
"Sadece sen söylediğinde."
"Aaron mı? Warner mı?"
Gözleri kapanıyor. Başını geriye atıp duvara yaslanıyor. Gamzeleri beliriyor.
"Lütfen bunu yaptım diye vurma beni," diyor.
Ve beni öpüyor.
0 Yorum