TANITIM

Kitabın adı: Paranoya (Gölge, #1)

Yazar: Tuba Arık

Türü: Fantastik

Yayın evi: Fantastik Kitap

Fegel, on sekiz yaşına girdiğinde, çocukluğunu kâbusa çeviren Gölge'den kurtulduğuna neredeyse emindi.
Liseyi bitiriyordu, hayatının aşkını bulmuştu ve bir an önce onu tutsak eden bu şehirden gitmek için sabırsızlanıyordu. Ama Gölge son bir kez daha geldi ve bu son onu; felsefeyle, ölümsüz filozoflarla, simyayla ve kâhinlerle örülü bir başlangıca sürükleyecekti. 
"Gördüklerim, yaşadıklarım hayal değilse gerçekliğine nasıl bir açıklama getirebilirim ki? Ya hayalse? Bunu nasıl bitirebilirim?" 

'Paranoya', 'Melankoli' ve 'İklimler' üçlemesinin ilk romanı olan 'Paranoya', araladığı fantastik kapıdan bizlere örneği görülmemiş bir aşkı bütün açıklığıyla sunuyor. Sizi duygudan duyguya sürükleyecek bu hikâye, bir solukta okunabilecek ve asla bitmesini istemeyeceğiniz türden.

Yüz yıllık bir sırrın peşinde sürüklenen gölgeler,

asırlar süren bir yaşamın sessizliğine gömüldüler.

Gerçekle düş arasında gidip gelmek mi?

O düşün içinde yaşamdan vazgeçmek mi?

Karanlığın içinde filizlenen bir aşkın,

kopkoyu gölgesinde ölüme yürümek mi?

Kimsenin görmediğini gördün, kimsenin duymadığını duydun

çünkü, sen doğmadan başladı bu oyun.

Fegel henüz 9 yaşındayken bir gece yatağında yattığında başladı her şey. Bir gölge vardı peşinde. Fegel ona gölge diyordu sadece, çünkü o kadar hızlı hareket ediyordu ki ne insana benzetebiliyordu onu ne de gerçek olduğuna inanıyordu. Bu yüzden de 9 yaşından beri hastanelere gidiyordu. Kendi de dahil herkes akıl hastası olduğuna inanıyordu. Ama bir şeyler vardı. Bir sır. Fegel 9 yaşında gölge karşısına çıktığından beri ne hastalanıyor ne de başına bir şey geliyordu. Çıktığı çocuklarsa bir gün geçmeden ondan uzaklaşıyordu...

Alttaki kitap ilk baskısı

Tuba Arık'ın diğer kitabı olan "Gece Yarısı Öyküleri"ni de en kısa zamanda alıp okumayı planlıyorum.

Serinin diğer kitap yorumlarına da aşağıdaki bağlantılardan ulaşabilirsiniz.

1. Paranoya
2. Melankoli
3. İklimler

ALINTILAR

"Ukala olduğunu daha önce söylediler mi sana?" Başını hayır anlamında salladı. "Bunu söylemeye cesaret edecek bir insan tanımıyorum." İrkildim. Ayna olsa kendime bakabilirdim. Senden başka, diyecekti sanırım.

Benim bir umudum bile yok. Yaşıyorken ölüyorum. Tıpkı Augistunus'un dediği gibi: Yaşayamıyorum ama hayattayım öyle güçlü ki isteğim, ölememekten korkuyorum.

(Petra'nın günlüğünden)

"Seni asla bırakmayacağım. Buradan asla gidemeyeceksin. İster ağla, ister bağır, ister delir ama asla gitmene izin vermem. Bunu bencillik olarak gör, bunu eziyet olarak gör, nasıl görmek istersen öyle gör bir şey değişmeyecek."

“Seni bir başkasına bırakmak için beklemedim ve yine söylüyorum, seni bir başkasının alması için de gerekli hoşgörüye sahip değilim. Bu yüzden Fegel, hiç kuşkusuz mezara birlikte gireceğiz.”

"Asla Fegel! Sana kimsenin dokunmasına izin vermem, buna tahammül bile edemiyorum anladın mı, bu kim olursa olsun tahammül edemiyorum. Bu kişi ben bile olsam, asla!"

YAZARLA SÖYLEŞİ

1- Öncelikle söyleşimizi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz. Kendinizden biraz bahseder misiniz? Yazmadığınız zamanlarda neler yaparsınız?

Hayal dünyasında serüvene çıkan bir insanım ben. Her günüm ayrı bir yolculuk. Karakterlerin durak yeridir zihnim, hiç terk etmezler beni, hiç yalnız bırakmazlar. Günlük yaşamımın bile vazgeçilmez birer parçasıdırlar. O yüzden kendimi hiç yalnız hissetmem. Gözü açık gördüğüm rüyalarım anlam katar yaşantıma. Madalyonun diğer yüzüne dönerseniz de felsefeyle ziraat mezunu bir insan görürsünüz. Salt birer meslek değildir bunlar; bir yanım doğaya kucak açar, bir yanım kitaplara.

Yazmadığım zamanlarda en büyük uğraşım okumaktır. Okumak, yeni kitaplar keşfetmek, yeni dünyalarda gezinmek. Bir nevi bulunduğum dünyayı reddetmek.

2- Paranoya kitabını elime aldığımda çok fazla beklentim yoktu açıkçası. Ama daha ilk sayfasından itibaren öyle bir merakla okudum ki kitabı, elimden bıraktığımda aklım hep kitapta kalıyordu. Hiç bitmesini istemediğim bir kitap oldu Paranoya. Hikayeyi nasıl oluşturdunuz? Esinlendiğiniz bir şey oldu mu?

Teşekkür ederim. Aslında hikaye beni buldu diyebilirim, daha doğrusu Petra. İnsanın diline bir şarkı takılır ya hani, benim de aklıma günlerce Petra ismi takıldı. Delirmek üzereydim. Nerede gördüğümü, nerede okuduğumu bulmaya çalışıyordum. Elimdeki bütün kitapları karıştırdım. Sonunda karşıma Francesco Petrarca ismi çıktı, bulmuştum. İşte o an bütün bir hikaye beynime üşüştü. Baştan sona yazılmıştı bir anda. Hiç vakit kaybetmedim, oturdum yazdım. Dünyadan kopmuştum. Capcanlı bir Kulpa vardı önümde, bütün karakterler ete kemiğe bürünmüştü, karşımdaydı. Hikaye ne kadar hayal ürünü olursa olsun karakterler bir o kadar gerçekti. Bitmeyen bir hikaye anlattı Petra. Ben sadece aracıydım, onun hikayesini, bana sunduklarını yazdım.

3- Paranoya’nın devam kitabını çıkarmayı düşündünüz mü? Ya da kitabı seri halinde yayınlamayı?

Evet, bunu da ilk defa sizler aracılığıyla duyurmuş olalım. Paranoya seri olacak. İkinci kitabın yazım hazırlıklarına başlamış bulunmaktayım. Paranoya henüz bitmedi ve bu kitapta katlanarak devam edecek. Petra'nın anlatacakları var daha...

4- Petra karakteri gözünden bir kitap yazmayı düşündünüz mü hiç? Mesela Fegel’den öncesini ve sonrasını ayrıntılarıyla Petra gözünden okumayı isteyecek birçok okur olduğuna/olacağına eminim?

Bunu hiç düşünmemiştim ama dediğim gibi devam kitabında herkesin söyleyecek bir şeyleri olacak. En çok da Petra'nın derinliklerine, özüne ineceğiz. Onun kim olduğunu, nasıl bir hayat sürdüğünü bütün ayrıntılarıyla öğreneceğiz.

5- Sizinle Petra hakkında bol bol konuşmak isteriz. Turda yer alan herkesin favori karakteri oldu. Bize biraz Petra’dan bahseder misiniz? Mesela o karakteri yaratırken ilham aldığınız biri oldu mu? Onun hakkında anlatılanları hiç sıkılmadan sonsuza dek dinleyebiliriz sanırım. :D

Sanırım ben de hiç bıkmadan Petra'yı anlatabilirim. :) Petra öyle bir anda çıkıp geldi ki, onu ben yarattım diyemiyorum nedense. Sanki o hep vardı ve gelmek için en uygun zamanı bekledi. O anlattı ben yazdım, hatırladıklarım bundan ibaret. Yazarlardır karakterleri şekillendiren ama benim durumum farklı oldu, Petra benim yaşamımı şekillendirdi. Kitabı yazdıktan sonra, ben de artık onun öğrencilerinden biriydim. Sessizliğin önemini daha çok kavradım, nazik olmanın, doğaya saygı duymanın, hayata başka bir gözle bakmanın. Kısacası yaşamanın. Petra bir rehber oldu, ışık tuttu. Hayali bir karakterin ötesinde, bana çok iyi bir arkadaş oldu.

6- Kitaptaki favori karakteriniz kim?

Hepsini ayrı seviyorum ama tabii ki Petra :) Yine de Marlo'yu göz ardı edemem. Onun da yeri ayrıdır bende.

7- Kitabı yazarken zorlandığınız bir yer oldu mu? Olduysa hangi kısım?

Yazarken olmadı ama araştırırken oldu. Kitapta geçen gerçek şahsiyetlerin bilgilerine ulaşamamak zorlandığım tek konuydu. Mesela Paracelsus hakkında daha çok bilgiye ulaşmak isterdim, maalesef bulduklarım çok kısıtlıydı.

8- Favori sahneniz hangisi?

Fegel'in kaçırılma sahnesiyle, mancınık.

9- Çevrenizde kitabınızı okuyan oldu mu? Olduysa neler düşünüyorlar?

Evet okuyanlar oldu. Hepsinin de ortak söylemi şuydu: Petra'dan ben de istiyorum. :) Petra gözlerini öyle kör etmişti ki, kitap hakkında hiç detaylı bir yorum alamadım.

10- Şuan yazmakta olduğunuz yeni bir kitap var mı?

Keyifle cevap verebilirim bu soruya. Paranoya’nın devamı, ismi de hazır ama sürpriz olsun.

11- Simyaya olan merakınız nereden geliyor?

Çocukluğum cinli perili hikayeleri dinlemekle geçti. Korkusuzluğumu bunlarla büyümeme bağlıyorum. Bu yüzden hep merak ettim, doğaüstü olaylara karşı hep büyük bir ilgim vardı. Büyüdükçe azalmak yerine arttı. Araştırdım, okudum, dinledim. Bize sunulan gerçek dünyanın sıkıcılığını bunlarla aşmaya çalıştım. Sonra bir gün felsefeyle tanıştım. Felsefede aradığım dünyanın çok daha fazlası vardı. Sadece mezun olduğum bir bölüm değildi felsefe benim için, yazarlık kapısını sonuna kadar açan bir anahtardı. Beni simyayla tanıştıran da felsefe oldu. Paracelsus'un 'tuhaftım ve benimle aynı olan kimse yoktu' sözüyle büyülendim ve böylelikle simyanın sihirli dünyasına giriş yaptım.

12- Son olarak okurlarınıza söylemek istediğiniz bir şey var mı?

Picasso der ki; Hayal ettiğiniz her şey gerçektir. Bu yüzden hayal edin, yeni dünyalar yaratın. Beğenmezseniz yıkın, baştan yaratın. Orası sizin, istediğiniz gibi yaşayın, yeter ki hayal etmekten korkmayın.

Her şey için Tuba Arık'a sonsuz teşekkürlerimizi sunarız.