Incarceron serisinin ikinci kitabı olan Sapphique'i sonunda okudum! Kitap geçen yıldan beri rafımda duruyordu. Serinin ilk kitabı kaybedince bütün hevesim kaçmıştı. Haliyle ikinci kitabı okumak pek istemedim. :( En sonunda başlayayım dedim. Çok fazla bilim kurgu kitabı okuyan biri değilimdir ama okuduklarım arasında en iyisi bu seri bence. Hayal gücünüzün sınırlarını zorluyor resmen...

İlk kitaptan beri aklımda bir kaç soru kalmıştı. O soruların cevabını okuyucunun yorumuna bırakmış yazar. Finn -namıdiğer prens- hapishaneden kaçınca Saray'ına geri dönüyor. Kayıp prens bulunduğuna göre tahta geçme zamanı gelmiştir. Prense taç takılma töreni yapılıyor ve taç tam takılacakken birisi çıkageliyor ve "Gerçek prens benim diyor." İlginç olan yanı o kişiyle prens tıpatıp benziyor. Finn hafızasını kaybettiği için -Incarceron'a atıldığında hafızası silinmişti, haliyle sadece Incarceron'dan sonrasını hatırlıyor- gelen kişinin gerçek prens mi sahtekar prens mi olduğunu bilemiyor. Onlar sahtekar olduğunu düşünürken soruşturmalar başlıyor ve gerçek prensin hangisi olduğunu bulmaya çalışıyorlar. Derken Incarceron hapishanesi, -Incarceron canlı bu arada- kendine beden yapmaya başlıyor. Büyük bir planı var o da kendinden kaçmak. Dışarı'yı ve yıldızları görmek... Yani hapishanesini terk etme niyetinde. Terk ederse hapishanedeki tüm mahkumlar ölecek. Finn, kankardeşi Keiro, Incarceron müdürü, Claudia, yani tüm baş karakterler Incarceron'a engel olmaya çalışıyorlar. Incarceron bedenini tamamlıyor tek ihtiyacı olan Sapphique'in eldiveni. Ona sahip olmadan hapishaneden kaçamaz. Onu elde etmek için her şeyi yapıyor haliyle...

Kitapta tek bir olay ele alınmamıştı, bir çok sorun vardı, bu yüzdende okurken hiç sıkılmadım. Kitap okuyucuyu esir altına alıyor. Nasıl bittiğini anlamıyorsunuz bile. Yazar Incarceron gibi bu kitapta da harika bir son yaptı. Haliyle beni yine epey bir şaşırttı.

PUAN