Okuduğum ilk Türk oyun/tiyatro türünde kitap oldu Vatan Yahut Silistre. Namık Kemal'in kalemiyle de bu kitapla tanışmış oldum. Oyun türü kitap okumayı çok seviyorum. Vatan Yahut Silistre'yi de çok severek okudum.

Kitabın İş Bankası Yayınları'ndan günümüz Türkçesi basımı gayet anlaşılır, rahatça okunabilir bir dildeydi. Akıcı bir anlatıma sahipti. Zaten kitap kısa olduğundan çabucak bitiverdi. Kitaba başlarken biraz tedirginlikle başlamıştım ama beni tümüyle yanılttı. Beklediğimden çok daha iyiydi. Aşk, sevgi, saygı, fedakarlığın yanı sıra vatan sevgisinin de bulunduğu özgün bir konuya sahipti.

Namık Kemal'in 1872 yılında yazdığı bu kitap, yazarın sahnelenen ilk tiyatro eseridir ayrıca. Osmanlı döneminin o zamanki padişahına yapılan gönderi izleyicileri gaza getirmiş, slogan ve şarkılarla ufak çaplı isyana neden olmuştur. Bunun sonucunda da Namık Kemal sürgün edilmiştir.

Kitabın asıl adı Vatan'dır. Sürgün sonrası Silistre olarak değiştirilmiş ardından Vatan Yahut Silistre olarak kalmıştır. Kitap Kırım savaşı sırasında Silistre savunmasında, Tuna nehri civarında geçiyor. İslam Bey savaşa gönüllü katılan bir askerdir ve gitmeden sevdiği kıza muhtemelen bir daha görüşemeyeceklerini, savaşa gideceğini söyler. Bir gün İslam Bey diğer gönüllü askerlerle vatan namına uzun bir konuşma yapar ve sonunda "beni seven arkamdan ayrılmaz," diyerek savaş yolunu tutar. İslam Bey'i gizlice dinleyen Zekiye, İslam'ın söylediği son sözden etkilenir ve aklına bir fikir üşüşür. Erkek kılığına girip İslam Bey'in peşinden savaşa gider ve olaylar bu şekilde gelişmeye başlar.

Vatan Yahut Silistre, hem Türk klasiklerinde hem de oyun türündeki kitap listemde favori yerini aldı. Ben çok severek okudum, kesinlikle tavsiye ederim.